ดารารุ่นใหญ่เล่าทั้งน้ำตา! หลังรู้ลูกเก็บของหนีออกจากบ้าน

ลูกๆ อึดอัด มีความพยายามสื่อสารมั้ย ปรับให้เข้ากับเขามั้ย?

ไม้ : พยายามต่อรอง แต่ไม่ค่อยได้เท่าไหร่

มุก : เราสองคนพยายามคุยกับเขา ส่วนใหญ่เป็นพี่ไม้มากกว่าพยายามคุยให้ หลังจากพี่ไม้ออกไป หนูก็คุยกับเขามากขึ้น แต่เหมือนสาส์นที่เราจะส่งไปมันไปไม่ถึง เพราะมีคนที่กั้นอยู่

สุดท้ายก็ทนไม่ไหว มีวันนึงที่น้องไม้ตัดสินใจออกจากบ้าน?

ไม้ : เรื่องเดิมครับ ผมลงมา 09.17 น. แม่ทักว่าทำไมทำไม่ได้ ถ้าทำไม่ได้ก็ให้ไปอยู่ที่อื่น

นุ่น : เราไม่ได้กลั่นกรอง แค่คิดว่าหลักๆ คืออยากให้เขาพุซอัพเขาขึ้นมา ไม่ได้คิดว่าจะไล่ลูกไปอยู่ที่อื่นหรอก แค่เหมือนกับมาถึงที่สุดแล้ว ถ้าลูกยังทำไม่ได้อีก มันเริ่มมีผลกระทบแล้วกับการถ่ายละคร ท่องบท ถ้าลูกทำแบบนี้ไม่ได้ ลูกจะเติบโตไม่ได้ จนสุดท้ายบอกว่าถ้าลูกยังทำไม่ได้ แม่คิดว่าจะเปิดสนามให้เรียนรู้ในบ้าน แต่ถ้ายังเรียนรู้ไม่ได้ ก็คงต้องไปเรียนรู้ข้างนอก แต่ความรู้สึกลูกคือเข้าใจแบบนี้

ไม้ : ผมก็โทรหาพ่อเลย ขอไปอยู่ด้วยได้มั้ย พ่อตกใจ พ่อบอกว่าได้ มาเลยๆ เขาพร้อม

ไม้ : เก็บของก่อน พอออกไปส่งไลน์ไปบอกเขา

นุ่น : พาน้องไปทำงาน แล้วไม้อยู่บ้านคนเดียว ก่อนหน้านั้นพูดกันหนักๆ เหมือนเขาเอ๋อๆ เขาคงเครียดมาก เราก็คิดว่าทำไมลูกมองหน้าแล้วตาลอยๆ แม่ก็บลาๆ อยู่ดีๆ พอพูดจบก็ไปกอดเขา บอกว่าสู้ๆ นะลูก แม่เป็นกำลังใจให้ ให้เปลี่ยนแปลงตัวเอง เขากอดเราแน่นมาก จนเราคิดว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่ก็คิดว่าไม่มีอะไร

อยากกอดลาเหรอ?

ไม้ : คงประมาณนั้นครับ

พออ่านไลน์ที่ลูกส่งมาแล้วเป็นยังไง?

นุ่น : มันขึ้นมาในไลน์กรุ๊ปพร้อมๆ กัน กรุ๊ปครอบครัว เขาก็เขียนมาบอกว่าผมขอโทษนะครับที่ไม่ได้บอกก่อน ผมขออนุญาตไปลองอยู่กับพ่อ ผมจะพยายามเรียนหนังสือให้จบ ถ้าผมทำงานได้ผมจะส่งเงินมา (ร้องไห้) มันมากกว่าคำว่าอกหักค่ะ (ร้องไห้) เสียใจมากเลย เราไม่ได้หวงลูกไว้ทั้งชีวิตเลย เราพยายามทำให้เขาเติบโตเพื่อรอวันที่เขาจะโผบิน แต่มันไม่สวยไปหน่อย แค่นั้นเอง (ร้องไห้) การไปอยู่กับพ่อ เราเกินเวลาที่จะหวงแล้ว เรายินดีเสียอีกที่เขาได้ไปอยู่กับพ่อที่เป็นผู้ชาย ได้สอนอะไรที่จะถ่ายทอดให้เขา และเขาคือพ่อ อันนี้คือยินดีมาก แต่จังหวะมันไม่สวยไปหน่อย

ไม้รู้สึกยังไง?

ไม้ : ผมก็เสียใจที่ต้องออกมา ตอนนี้ก็ยังอยู่กับคุณพ่อเกือบๆ ปีแล้ว แต่ก็กลับมาเจอกันตลอด

มุกรู้สึกยังไง?

มุก : ตกใจ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงพักเบรกถ่ายรายการพอดี ก็เห็นว่าเกิดเรื่อง จริงๆ หนูรู้สึกว่ามันดีแล้ว เพราะบางทีเราอยู่ด้วยกันเยอะ ทำให้เราไม่เห็นค่าของกันมากขนาดนั้น ก็คิดว่าพี่ไม้อาจเหมาะกับการอยู่กับพ่อมากกว่า ด้วยไลฟ์สไตล์ด้วย เขาเป็นผู้ชายด้วย ไม่ได้แปลกใจแต่ตกใจมากกว่า เรารู้ว่าวันนึงจะเกิดขึ้น แต่มันเกิดขึ้นเร็วเหมือนกันนะ

บางทีอยู่ใกล้กันมากๆ มันก็มองข้ามใจกัน พอห่างๆ กันบ้างดีมั้ย?

ไม้ : ก็ดีขึ้นนะครับ แรกๆ แม่มีอะไรให้ช่วย ผมก็วิ่งไปช่วยโน่นนี่

นุ่น : เขาไม่ปฏิเสธเลย ต่างคนต่างทำให้เวลาพอเหมาะพอสมด้วยแหละค่ะ